İnsanlar; okumaktan ziyade düşünmekten acizdirler. Düşünmeye üşenmeyi yıktıkları an sessiz kalan beyinlerde bir resital tınısı duyulmaya başlar. Bazen bu şenlik havası şeklinde de olur sessizlik şeklinde de. Zihnimiz; sahne fikirlerimiz pandomim gibidir. Bizler yazıya dökmedikçe kurulur beynimizde tiyatral oyunlar. Kimisi kendi düşüncesinin yazdığı oyunları oynar kimisi bir başkasının düşünce yazılarını. Düşünceler kopyalandıkça günün sonunda ortada tek bir senaryo o senaryoyu oynayan milyonlarcası kalır. Düşünmedikçe; kopyalar artar ve düşünmedikçe karmaşya başlar...