"Hiç uykum yok. Hiç uyuyamıyorum. Domuz gibi içiyorum. Ama gözlerimi kapalı bile tutamıyorum. Sabaha beş saat var. Annemi düşünüyorum. Nerededir şimdi? Aynada kendime bakıyorum bazen. Ve tek kelime etmesem bile vücudum yaşadıklarımı hayattan ne anladığımı anlatmaya yetiyor. Sağ omzuma kendi çizdiğim kelebek beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve altında aynı kelebeğin bir Japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. Sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. Bileklerimdeki otuz dört dikiş. Medeniyeti bir aralar herkes gibi yaladığımı kanıtlayan apandist ameliyatımın izi. Ve sırtımı çok hızlı yaşlandım! Ancak hayattayım.
Kayra bir gün bana Mutsuzluğuna hiçbir çare aramıyorsun demişti."