Anneciğim!
Bu eserimi sana ithaf ediyorum. Zira sen her Ramazan ayında evimizde hafızlar tarafından okunan Kuran-ı Kerimi -perde arkasında- huşu içerisinde dinlerdin...
Sen Kuran dinlerken yanı başında oynayıp gürültü yapacak olduğumda sert bir işaretle beni uyarır veya sessiz bir işaretle beni uyarır veya sessiz bir şekilde senin yanına oturur okunmakta olan Kuran-ı Kerimi dinlerdim. Her ne kadar manasını anlamasamda kalbim onun ilahi mûsıkîsi ile dolup taşardı...
Tek amacım vardı o da Kuranı ezberleyerek Allahın ihsan edeceği güzel bir sesle sana Kuran okumam idi. Amacımın bir kısmı gerçekleşmiş ve ben hafız olmuştum.

Anneciğim!
Aramızdan ayrılıp gittin ancak hayalimde seni evde radyo başında Kuran dinlerken canlandırıyorum. Öyle ki yüz hatların Kuranın amaçlarını ve ince nüktelerini engin görüşün ve açık basiretinle anladığını gösteriyordu.

Oğlu Seyyid.