Fırtınalar esiyor...Araya mizah da karışmış. Gösterişten uzak bir görkemi var aşkın. Aşk için masal dünyaları yaratan inisiyatifi ele alan şövalye ruhunu ve şairliği çoğunlukla erkeklere yakıştırırlar. Oysa içinde her rengi bulmuş bir ruh Ece Dorsay'ınki. Doludizgin bir çocuğun elindeki plastik kılıcı atıp çiçek buketini uzatması ve en uygunsuz gözüken uçurumlara köprüler kurması gibi bu dizeler... Zaman zaman feminist tandanslı kendi kimliğini kendi oluşturmayı seçmiş dayatılan klişe aşk gösterilerine ve kadın/erkek rollerine paye vermemiş kendi evini tahtalardan inşa etmiş kendi gibi yalın dolaysız kelimeler...Yer yer masal prensesi kırılganlığı yer yer beat şairi mizahı yer yer antik çağların sınır tanımaz tutkusu...İddiasız gözüken sade dizelerden iddialı bir aşk ve kendine özgü bir duruş...