UMUTSUZLAR PARKIBinlerce ama binlerce yıldır yaşıyorumBunu göklerden anlıyorum kendimden anlıyorum birazİnsan insan insandan: ne iyi nede kötüKolumu sallıyorum yürürken kötüysem yüzümü buruşturuyorumÇok eski bir yerimdeyim çürüyen bir yerimden geliyorumÖldüklerimi sayıyorum yeniden doğduklarımıAnlıyorum ama yepyeni anlıyorum bıktığımıEvlerde köşe başlarında değişmek diyorlar bunaDeğişmekBiri mi öldü biri mi sevindi değişmek koyuyorlar adınıBana kızıyorlar sonra ansızın banaKimi ellerini sürüyor kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarımaOysa ben düz insan bazı insan karanlık insanVe geçilmiyor ki benimDuvarlar evler sokaklar gibi yapılmışlığımdanBilmezler kızmıyorum bunu onlardan anlıyorum birazErimek bir olmak ve unutulmak içindeki onlardanYa da bir başka şey: ben kendimi ayırıyorumO yapayalnız olmaktaki kendimiBöyleyken alıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibiSanki ben upuzun bir hikayeEn okunmadık yerlerimle...EDİP CANSEVER