Daha az sevilen taraf olmak incitir insanı en olmayacak en aptalca şeyleri yapmaya sürükler düşünmenin ağırlığı altında ezer ama aşırı sevilen tarafın içine düştüğü boğucu tutsaklık daha az mı ezicidir? Bu dünyada kendilerine 'aşk' adında bir barınak arayan insanların acısı aşkın kendine özgü ironisi değilse nedir? "...Duygularım aşktan ölüme ölümden aşka savruluyor! Birinden öbürüne göç ederken ölümün sakatlayan aşkın ise insanı hiçlik duygusundan bir adım öteye göndermeyen acısı arasında sıkışmış gibiyim. Bu gece iki gerçek arasında kuluçkaya yatmışım sanki... İkisi arasında bir seçim hangisi daha iyi? - yapma olanağım yok! Her ikisinde de varolan dürüst gerçeklik bana ait."