Bir çeşit ölümden sonra dirilme sırrına mahzar olan İkdam'ın sanat ve edebiyat sütunlarına bakmak görevini üzerimealmış olmaktan utanıyorum. Bu utanç edebiyatı yüz kızartıcı bir meşgale telakki ettiğimden ileri gelmiyor. Zira bilirimki İngiliz milleti Hint mülkünden ziyade Shakespeare ile mağrurdur; bilirim ki İran zalim bir güneşin yaktığı kısırtopraklar üzerinde olmaktan ziyade Hâfız-ı Şirazî'nin nazmında Behzah'ın resimlerinde ve seccadeleri renklibahçelerinde yaşıyor; bilirim ki İspanya ne Alphonse'un ne de Primo de Rivera'nındır? Fakat kızıl karanfili Karmen'invatanı ancak El Gerceo ve Cervantes aczini duyduğum okuyucudan utanıyorum.Gazetecilik mesleği ticaret halini aldıktan sonra kendisine müşteri ismi verilmesin daha doğru olan okuyucununhoşuna gitmek gayretiyle gazeteler yavaş yavaş sütunlarından fikir'in bütün şekillerini süpürüp attılar. Hareketetmeyen güzel bir vücudu nasıl her taraftan yağ tabakaları kaplarsa gazeteler de bir taraftan yiyecek ve içecekilanları diğer taraftan metni kovan resimlerin istilası altında kaldı. Dünya basınına göz atılınca hükmedilir ki mide vebarsak dimağdançok daha şerefli birer uzuv derecesine yükselmiştir. Hatta iri göbekli insanların etrafımızdaçoğaldığına bakılırsa birçokların şimdi dimağlarını kemik mahfazasından çıkarıp taşıdıklarına hükmetmek lazımgeliyor. Dimağ haysiyetinden bu kadar kaybettikten sonra hayati faaliyette insanın filden karıncadan leylek veyazürafadan hiçbir farkı kalmıyor.Allahım! Her zevki tatmin edecek ve ismi yine sanat ve edebiyat olacak olan felsef taşını nasıl bulmalı?