Prof. Dr. Tunçer Karamustafaoğlu nu kırk beş yıldır tanıyorum. Ben Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinde öğrenciyken doktoralı asistandı; asistan olduğumda ise genç doçentti. Atılım Üniversitesi Hukuk Fakültesi ni kurarken birlikte yola çıktık. Prof. Karamustafaoğlu nun en önemli özelliği güvenilir sağlam kişiliği olmuştur. Öğrencileri ve meslektaşları arasında -Anayasa Hukuku Bilgesi- olarak saygın bir yer edindi. Profesör Karamustafaoğlu çok sağlam hukuki bilgisinin yanı sıra fikir ve edebiyat adamı özelliği ile de ön plana çıktı. Bu Armağanda hocamızın bu yönünü de yansıtmaya çalıştık. Prof. Karamustafaoğlu her zaman yenileşmeye yeniliklere açık bir hukukçu oldu. Onun değişmeyen özelliği ise -Atatürkçü Cumhuriyetçi- kimliğinden ödün vermemesidir. Prof. Dr. Tunçer Karamustafaoğlu binlerce öğrencisinin yanı sıra çok sayıda asistanın ve öğretim üyesinin yetişmesinde katkıda bulundu. Bu Armağan ın çıkmasında Atılım Üniversitesi ndeki genç araştırma görevlilerinin ve öğretim görevlilerinin büyük katkıları vardır. Onlara içtenlikle teşekkür ediyor Hocamıza uzun ve mutlu bir yaşam dileyerek saygılar sunuyorum. -Yayın Kurulu Adına-Prof. Dr. Nami ÇAĞAN-Atılım Üniversitesi Hukuk Fakültesi DekanıSunuş Tunçer le ilk tanışmamız sanırım 1960 yılının sonbaharına ya da 1961 yılının Ocak ayına uzanır. Birlikte asistanlık dil sınavına girmiştik. Asistanlığımızın başlarında dostluğumuz Cebeci Piknik isimli bir kafede sahanda yumurta ve bulgur pilavından oluşan öğle yemekleri ve bunu takiben fakültedeki odalarımızda öylesine yaptığımız konuşmalardan doğdu. Bunlar edebiyata olan karşılıklı ilgimizi de ortaya çıkardı. Birkaç ay sonra Nevzat Toroslu nun da katılmasıyla Rüyam Lokantasında yenen akşam yemekleri ile daha da bir yakınlaştık. Gece genellikle Tunçer in bir iki şiir okumasıyla biterdi. Bu tarihlerde Büyük Ankara Oteli inşa halinde idi. Bir akşam üzeri önünden geçerken Tunçer -Maaşımız 5. 000 TL -eski birim- olduğunda bir gece burada kalalım- dedi. Sanırım gülüştük. 1964 sonbaharında bir bursla Londra ya gitti; bir yıl sonra da ben tabii arada yazışıyorduk. Bana da kendi kaldığı Bed-Sitter de bir oda tuttu; onun son üç ayını beraber geçirdik. Gündüzleri ayrı ayrı yerlere gider akşam yemeklerinde -çoğunlukla evde- buluşurduk; konuşmalarımız içinde edebiyat her zaman vardı. Bir cumartesi Ankara dan gelen bir arkadaşla Chelsea-Liverpool maçına gittik -Chelsea o zaman bu kadar güçlü değildi-. Tam stada yaklaşıyorduk ki biri yolumuzu kesti; -Beyler biletler tükendi bende birkaç tane fazla var- dedi. Hemen yaklaşık iki misli fiyata birer bilet aldık. Ne var ki stada geldiğimizde gişelerde hala bilet satılıyordu. Böyle başlayan dostluk aynı yoğunlukta 3 Kasım 1983 e kadar sürdü. Bunun nedeni benim kendi isteğimle Hukuk Fakültesinden ayrılma tercihimdir. Doğal olarak eskisi kadar sık görüşemedik; ta ki 1998 yılında Kıbrıs ta buluşana kadar. O zamandan beri dostluğumuz aynı düzey ve yoğunlukta sürüyor. Bütün bunlarla birlikte belki de Tunçer hakkında ne düşündüğümü söylememi beklersiniz. Bu konuda sizlerle benim ya da benimle sizler arasında farklı bir kanaat veya duygu olacağını sanmıyorum. Bu fırsatı yarattığı için Nami ye teşekkür eder kadim dosta geri kalan yaşamında sağlık ve mutluluk dilerim. Doç. Dr. Selahattin KEYMAN