Iustinianus'un Digesta'sında -De popularibus actionibus- (Actio popularis'ler hakkında) başlığı altında düzenleme alanı bulan actio popularis halktan herhangi birinin dava açmasına izin veren yönüyle modern devlet kavramının geliştiği kanunlaştırma hareketlerinin yoğunlaştığı 19. yüzyılda kamu menfaatlerinin korunması noktasında bireye sağladığı dava olanağıyla tartışma konusu olmuş o zamandan günümüze dek gerek Roma hukuku gerekse çağdaş hukuk açısından ilgi merkezi özelliğini sürdürmüştür. Çağdaş hukuk eski Roma'nın actio popularis'ine aktif husumet yani herkese dava yetkisi tanıması yönünden yaklaşarak günümüzdeki bazı dava türlerini bu nitelemeyle tanımlama eğilimindedir. Çalışma; giriş üç bölüm ve sonuç kısımlarından oluşmaktadır. Giriş kısmında; Roma hukukunda özel bir yeri olan actio (dava) ius (hak) ve obligatio (borç) arasındaki ilişkiler; crimina (kamu suçları) ve delicta (özel suçlar) kavram ve özelikleri; obligationes ex delicto (haksız fiil kaynaklı borçlar) ve quasi ex delicto (haksız fiil benzeri borçlar) hakkında bilgi verilmiştir. Birinci bölümde; Roma actio'lar (davalar) sistemi bu sistem içinde uygulama bulan ordo iudiciorum privatorum (özel yargılama sistemi) ve cognitio extra ordinem (sistem dışı yargılama) ana hatlarıyla kendi içlerindeki dönemler özellikler ve türleri gözetilerek incelenmiş ve actio popularis'in bu sistem içindeki yeri ortaya konmuştur. İkinci bölümde actio popularis'in terminolojisi ve hukuki niteliği tartışılmıştır. Üçüncü bölümde ise actio popularis türleri sınıflandırılarak davanın saptanan özellikleri sunulmuştur. Sonuç kısmında çalışmadan elde edilen sonuçlar açıklanmıştır.