Çocuklar geleceğe gönderdiğimiz ve nurlu yarınlarımızın en güçlü mesajlarıdır. Özgürlüklerin en büyüğüne hakların en değerlisine sahip olan insan "La ilahe illallah" diyen insandır ve bu durumda insan İslama göre "ne bireyin malı ne de toplumun kölesidir". Yalnızca yaratıcısına ait ve yeryüzünün onurlu bir misafiridir.

Çocuk; geçmişin hiçi hâlin küçüğü geleceğin büyüğüdür.

Bu dünyada bana bir melek göster deseler bir çocuğun yüzüne bakın derim. O sâf o mâsûm yüz melekten başka neye benzer ki?.. Çocuk temiz bir toprak gibidir. Hangi tohum ekilirse onun ürünü alınır. Ona

gösterilen sevgi asla boşa gitmez. Hz. Peygamberin peygamberlik dışındaki insanî yönünün en çok dikkat çekici

örneklerini çocuklarla olan ilişkilerinde bulabilmekteyiz. Öte yandan Hz. Peygamber (a.s.m) bugün çocuk psikolojisi üzerine çalışan insanların tespit edip ortaya koyduğu pek çok gerçeğe o dönemde dikkat çeken büyük bir eğitimcidir. Peygamber Efendimiz (s.a.v)in gözünde çocuk reyhan çiçeğiydi. Çocukları değerlendirmesi böyleydi. Onların kokularını da :"çocuk kokusu cennet kokusudur" şeklinde tanımlardı.

Çocukların hayal dünyasının çok zengin olduğu bilinmektedir. İşte böylesi bir varlığın Yaratıcısını araması ve manevî yüceliğe erişmesi hedeflenmelidir. Sağlam bilgi sarsılmaz bir inanç aşılanmalıdır. Temel gelişimlerini dikkate alan ve gönülden dökülen sevgisini bir vitamin olarak çocuklardan esirgemeyen Şefkat Peygamberinin emri şudur: "Çocuklarınızı üç özellik üzere terbiye ediniz: Peygamberinizin sevgisi Onun Ehl-i Beytinin sevgisi ve Kurân okumak. "(Câmiüs-Sagîr No:180) Çocuklar bizim Cennetimiz biz onların Cenneti olalım.