Nevevînin (ö. 676/1277) zikir ve duâya dâir hadisleri bir araya getiren eseri. Tam adı Hilyetul-Ebrâr ve Şiârul-Ahyâr olup 665 (1266-67) yılında kaleme alınmıştır. Nevevî bu eserinde bir insanın hayatı boyunca karşılaşacağı çeşitli durumlar ve yapacağı ibadetlerle ilgili olarak topladığı dua ve zikirleri konularına göre on dokuz bölüm 356 bab halinde sıralamış ayrıca eserin sonuna genel dualarla ilgili otuz kadar hadis ilâve etmiştir. Günlük hayattaki çeşitli davranışlar namaz zekât oruç hac gibi ibadetler cihad sefer evlenme gibi olaylarda yapılması uygun olan dua ve zikirleri verirken yer yer hadisleri açıklamış hadis ilimleriyle ilgili bilgiler vermiş fıkhî kaidelerden ve ahlâk kurallarından bahsetmiştir. el-Ezkârdaki hadislerin seçiminde Buhârî ve Müslimin el-Câmius-sahihleriyle Ebû Dâvûd Tirmizî ve Nesâînin es-Sünenleri esas alınmış bu arada diğer hadis kitaplarına da başvurulmuş Nevevînin ifadesine göre cüzler ve müsnedlerdeki hadislere çok az yer verilmiştir. Umumiyetle sahih hadisler tercih edilmekle beraber sahih hadis bulunamayan konularda bazen zayıf hadisler de alınmış fakat çok defa bunların zayıf olduğu belirtilmiştir. Seçilen hadislerin kolay anlaşılır olmasına dikkat edilmiş eserin hacmini büyütmemek için rivayetlerin senedleri verilmemiştir. Genellikle hadislerin başında bazen de sonunda kaynakları ve sağlamlık dereceleri kaydedilmiş Buhâri ve Müslimden nakledilen hadislerin sıhhat derecesine işaret etmeye gerek görülmemiştir. Tirmizînin es-Süneninden alınan hadislerin sağlamlık derecesinin tespitinde ise onun bu konudaki görüşleri esas alınmıştır. Okunmasında güçlük bulunan kelimelerin nasıl okunacağı belirtilmiş garîb kelimeler açıklanmış ve bunlar hakkında çeşitli âlimlerin görüşleri zikredilmiştir. Bu arada konuyla ilgili âyetler sahabe ve tabiîn sözleri nakledilmiş diğer bazı kitaplardan bilgiler aktarılmıştır. Bazı konularda Şerhul-Mühezzeb Şerhu Sahihi Müslim gibi kendi kitaplarına atıflar yapan Nevevî uzun babları kendi içerisinde fasıllara ayırmıştır.