Kavşakta rastladım ona. Bir harmani ve bir asadan başka bir şeyi yoktu. Yüzün­de bir hüzün örtüsü; selamlaştık. "Evimi onurlandırın misafirim olun." dedim ona.Benimle geldi. Karım ve çocuklarım ka­pıda karşıladılar bizi. Onlara gülümsedi. Onlar da hoşnut oldular bu Tanrı misa­firinden.Sonra hepimiz birlikte sofraya oturduk. Misafirin varlığı merakla karışık bir mut­luluk veriyordu bize. Sessiz ve gizemli bi­riydi.Yemekten sonra ocak başında toplan­dık. Ve ben gezilerini gezip dolaştığı yer­leri sordum ona.O akşam ve ertesi akşam pek çok hikâye anlattı bize. Benim burada kaydettiklerim kendisi yumuşak huylu geniş yürekli biri olsa da yaşadığı hikâyelerin acılığıyla iç daraltan hüznüyle beslendi. Bunun için­dir ki bu hikâyeler onun teptiği yolların tozuyla ve gösterdiği sabrın bereketiyle yoğrulmuştur.