Peygamberlerin insanlar arasından seçildiği Kur’an’da sıklıkla vurgulanmıştır. Bütün insanlığa gönderilen Hz. Muhammed (sav) nübüvvetle görevlendirilmeden önceki kırk yıllık ömrünü, içinde bulunduğu toplumla aynı imkanları paylaşarak yaşamıştır. İnsanların başına gelebilecek üzüntü, keder veya sıkıntı gibi birçok zorluğa göğüs germenin yanında, o günün şartlarında normal sayılan kötülüklerden uzak durarak peygamberlikten önceki hayatında iyi insanda bulunması gereken erdemli davranışlardan hiç taviz vermemiş, güzel ahlak ve karakter sahibi kişiliği ile toplumun taktirini kazanan örnek bir şahsiyet olarak tanınmıştır.Görevleri icabı anlama ve algılamada hataya düşmemeleri için duyuları ve aklî melekeleri sağlam olması gereken peygamberlerin, öğrenme ve yeni bilgiler üretme imkanı sağlayan akıl açısından diğer insanlara göre ön sıralarda bulunmaları doğaldır. Bu durumu dikkate alarak; duyuları sağlam, zihinsel kapasitesi yeterli herhangi bir insanın öğre¬nebileceği ya da aklı ve zekâsı ile üretebileceği bilgilerden peygam¬beri istisnâ etmek büyük bir yanlış olur. Bununla beraber nübüvvet görevini ilgilendiren bilgilerin Allah tarafından vahiy yoluyla peygambere bildirilmiş olduğu da hakkında şüphe duyulmayan bir gerçektir.Peygamber olarak vahiy aldığı; insan olarak da aklın, tecrübenin ve yaşadığı dönemin şartları içerisinde toplumun bilgi ve kültürüne vâkıf olduğu gerçeğinin dikkate alınması, sünnetin doğru anlaşılmasına katkı sağlayacaktır. Elinizdeki kitap, bu önemli konuda daha kapsamlı çalışmalara kapı açacağına inanılan mütevazi bir teşebbüstür.