Mus'ab b. ez-Zübeyr, Aişe'ye (bint Talha), ancak şiddet kullanarak ulaşabiliyordu ve ancak elbisesini yırtarak ve onu döverek zor belâ cinsel münasebette bulunabiliyordu. Mus'ab, bu durumunu kâtibi Abdullah b. Ebî Fürve'ye şikâyet etti. O da Aişe'ye giderek gitti. Aişe, bu durumdan çok korktu -zira onun yanında iki siyahî köle vardı- Aişe'ye öldürmeye geldiğini söyledi. Bunun üzerine Aişe, "bırak Mus'ab'a gideyim" dedi. Abdullah da "buna asla imkân yok" dedi. Arkasından da iki siyahî köleye "kazınız" dedi. Bu esnada Aişe ağlamaya başladı, işin ciddi olduğunu gördü ve "ey İbn Ebî Fürve! Sen demek beni öldüreceksin!" dedi. O da "bundan kurtulmak yok ve ben biliyorum ki, Allah onu (Mus'ab'ı) küçük düşürecektir, fakat o sinirlenmiş, üstelik o kâfirce sinirlenen birisidir." dedi. Bu defa Aişe, "Mus'ab'ı sinirlendiren nedir?" dedi. Abdullah da "kendini ondan imtina etmendir, senin, onu sevmediğini ve kendisinden başkasıyla olduğunu zannediyor, bundan dolayı da delirmiştir" dedi. Aişe, "bana güvence ver, önceki davranışıma bir daha asla dönmeyeceğim" dedi. Abdullah, "bana yeminler et" dedi. Aişe de istediğini yerine getirdi. Böylece Abdullah, iki siyahî köleye "yerinizde kalın" dedi. Sonra Mus'ab'a giderek durumu bildirdi. Bunun üzerine Mus'ab, "Aişe'ye, iman konusunda yemin ettir" dedi. Abdullah da ona (Aişe'ye) gitti ve "o fâsık adam biraz yatıştı, onun şeytanı da yatıştı, bana, ona karşı gelmeyeceğin konusunda yemin et" dedi. Nihayet Aişe, onun önünde yemin etti ve Mus'ab için düzelmiş ve uysallaşmış oldu.