Öykülerimde okuyanlara yaşama sevinci vermemi insanları iyiliklere yöneltmemi istiyor. Kitabı yayımladığımda okuyan dertliler yoksullar oyalanır kitabın zevkle okunur diyor. Belki kitabı okurken kendilerini o kadar kaptıracaklar ki iftar vaktini bile geçirecekler diyerek beni motive etmeye çalışıyor. Saçmaladığım kesin yazma arzusu aslında benimkisi. Bir konu arıyorum o da bu kitabımda ramazan oldu. Divanları olan şairler bir sürü  kitabı olan yazarlar sadece birkaç bestelenmiş şiiri veya çok satmış bir kitabı ile hatırlanıyorlar. Yunus Emre Mehmet Akif vb. gibileri hariç tabii. Kanaryam da "Ayhan seni de belki Otuz Öykü ile hatırlarlar." diyor canım ya... Kanaryam hasta ciddi ciddi hapşırıyor.