İşte biz o gün vedasız ayrılığın en zor ayrılık olduğunu deneyimlemiş olduk. Ve belki de artık olmayacaklarını kabullenemeyişimiz bu vedanın olmamasındandır.

Ayrılıklar vedalarla olur. Bizim vedamız olmadı. Biz onları 6 Şubat 4.16'da oldukları yerde aramaya, kendimizi kandırmaya devam ediyoruz. Sonsuz kere olmayacaklarını bildiğimiz halde.

Kalanlar tamamlanamayacak bir yarım artık. Kabuk bağlamayan bir yara, sönmeyen bir ateş, dinmeyen bir sızı... Gidenler yarım kalan ömürleri kalanların ömrüne ömür katsın isterdi ama gidişleri ömrümüzden ömür götürmeye yetti yalnızca.