Burada olduğum sürece yaşamdan bir beklentim olmamıştıve buraya kadar gelmemin bana bir faydasını görmedim. Sessizbir odada geçmişten şimdiye kadar olduğu gibi ve gelecekteaynısı olacağı gibi yalnız başıma kitap okumaya çalışıyorumve biliyorum ki hayatın kendisi kadar önemsiz gelen benliğimgünlük işlerdeki yararsızlığımı günlerdir umut arayışlarımıve bu sırada kaybettiğim en önemli zamanımı kullanarakbir bütünlük kuracağını sanmıyorum. Ama bu çelişki benisıkıntıya sokmuyor. Her şey aslından farklı allak bullakolabilir. Ben bir şey aradığımda karşıma çıkanları aradığımher neyse onunla kıyaslıyorum. Bakıp anlıyorum ve kafamkarışıkken daha doğru olduğunu görüyorum. Bu biz hüzünhastaları için en önemli detay.