Kusursuzluk da bir çeşit kusur, sürekli hareket halinde olması gereken bir varoluşun önündeki en büyük tehlike durgunluktu... Asalet bir kez daha atalete yol açtığında, eksiksiz yaratıldıklarını düşünen varlıklar yeniden bir aymazlık ve miskinlik sarmalına yuvarlanmaya başladığında, sistemin kendisini yeni bir çöküşün eşiğinde bulması kaçınılmazdı... Böyle zamanlarda eskilerin kadim bir planı devreye sokulur; bir çeşit günah keçisi olarak tasarlanan 'dengesiz' bir varlıktan medet umulurdu... Bu yeniyetme varlığın yaratacağı 'kaos ortamı' üzerinden tüm evrenlere bazı şeylerin bir kez daha hatırlatılmasına çalışılırdı... Ama ne yazık ki bu trajik girişim bile bazen başarılı olur, bazen de olmazdı...