Luiz , yanan minibüse dalıp giden bakışlarını yeniden Baba çevirdi .
" Sende gitmelisin." dedi Luiz.  "Anka gibi küllerinden yeniden doğmak için gitmelisin.
Çünkü gitmezsen kaybetmiş olacağız , anlıyor musun?
Bizim için git Bab ! Beni sevdiğin için git . Git evini bul. Hiçbirşeyin seni yolundan döndürmesine izin verme . Bundan asla vazgeçme. "
Çok uzaklardan acı acı inleyen bir siren sesi duyuluyordu. " Hadi, acele et ! " Bab, Luizin sevgi dolu gözlerine gözyaşları içinde bakıyordu. Sözleri düğümlenmişti . Çünkü artık biliyordu ki bu bir veda konuşmasıydı . Çünkü o ne derse desin Luiz onunla gelmeyecek , geri dönecekti.  Bab bunu biliyordu ve bu his onu kahrediyordu.
Son bir defa sıkı sıkı sarıldı ona.
" Seni asla unutmayacağım Luiz ." dedi hıçkırarak .
" Ölene kadar dostun olarak kalacağım. Yemin ederim."
" Bende .
" dedi Luiz yanağından süzülen yaşlara engel olamayarak .
" Şimdi git ve evini bul . Bizim için."
Siren sesleri tiz çığlıklar atarak gitgide yaklaşırken, Bab ayağa kalktı ve son kez yanan minibüse hüzünle baktı.
" Bizim için." dedi fısıltı gibi bir sesle . Luizle göz göze geldiler .
" Bizim için." Luiz onu başıyla sessizce onayladı ve ardından  Bab , gözyaşlarıyla ağaçların arasına karışıp bir hayalet gibi gözden kayboldu...

" Uluslararası bir suç kartelinin pençesine düşen on yaşında ki bir çocuğun,   hayatta kalmak ve hatırladığı tek şey olan çiçekli evine dönebilmek  için verdiği amansız bir mücadelenin hikâyesidir bu.