"İnsan kendi görüntüsünü aynada farklı biri olarak algılamaya başladığı zaman birden iki farklı egoyla karşı karşıya olduğunu düşünür bu birbirinden tümüyle farklı iki dünya herhangi bir an su yüzüne çıkabilir." (Mirrors/Aynalar filmindeki diyalog) Lacan çocuk egosunun çocuğun özdeşleşme ile ve kendi otonom öz-varlığının hayali bir resmini sunan aynadaki görüntünün cazibesini yanlış tanıması tarafından nasıl oluşturulduğunu anlatır (Stam 2000).
(...)
Metz izleyicinin durumunu ayna evresi ile karşılaştırır. Metz ayna analojisinin sadece kısmen uygun olduğuna işaret eder; sinemada aynadan farklı olarak izleyicinin kendi görüntüsünü yansıtmaz (Stam 2000).