11. yüzyıldan itibaren Anadolu'ya yerleşen Oğuzlar, Eski Anadolu Türkçesi, Eski Türkiye Türkçesi, Eski Oğuz Türkçesi gibi adlarla adlandırılan bir yazı dili oluşturmuşlardır. İslâmiyet'in etkisiyle Araplar ve İranlılarla yakın ilişkiler içinde bulunulan bu dönemde pek çok telif, tercüme ve uyarlama eserler meydana getirilmiştir. 13. ile 15. yüzyıllar arasındaki edebiyat ve bilim geleneği dâhilinde meydana getirilen eserlerden biri olan Bahru 'n-Naṣayiḥ de bir tercüme eserdir. Farsçadan tercüme edildiği bilinen eserin hangi eserden tercüme olduğu belli değildir. Eserin yazarı hakkında da yeterli bilgi kaynaklarda yer almamaktadır. Bir nasihatname olan Bahru'n-Naṣāyih'te verilen on beş öğüt ayet, hadis, hikâye, şiir ve önemli kişilerin sözleri ile açıklanmıştır.
Bu döneme ait eserlerde Türkçe; Arapça, Farsça sözcüklerin, tamlamaların ve bazı dinî ifadelerin etkisi altında kalmıştır. Bu çalışmaya temel teşkil eden Bahru'n-Nasayih'te Arapça ve Farsça sözcük sayısı fazladır. Eser dil özellikleri ve söz varlığı bakımından Eski Anadolu Türkçesi dönemini yansıtmaktadır. Harekeli olan eserde bazı eklerin uyuma girmeye başladığı da görülmektedir.
Bahru'n-Naṣayiḥ Ön Söz, Giriş, Metin, Dizin, Tıpkıbasım bölümlerinden meydana gelmektedir. Giriş bölümünde eserin dönemi, tarihi, üslubu, dil özellikleri, mütercimi, nüsha özellikleri hakkında bilgi verilmiştir. Giriş bölümünde ayrıca; nasihatnameler ile birlikte içinde öğüt veren kısımların yer aldığı diğer eserler Türk Edebiyatında nasihat ve nasihatnameler çerçevesinde değerlendirilmiştir. Metin kısmında Bahru'n-Naṣāyiḥ'in yazma nüshadaki varak ve satır numaraları belirtilerek transkripsiyonlu çevirisi yer almaktadır. Ayrıca her beyit numaralandırılmıştır. Dizin kısmında eserde geçen tüm kelimeler metindeki yerleri ile gösterilmiştir. Ayrıca birleşik fiiller, alt madde olarak sözlüğe dâhil edilerek anlamlandırılmıştır.