Biliyorum, gönlün yorgun düştü, yüreğin dilsiz kaldı; herkese yetiştin de bir kendine geç kaldın.

Biliyorum, yaptığın iyiliklerin, incelikli düşüncelerin ve iyi niyetlerin neticesinde hayal kırıklığından başka bir şey görmedin.

Kapısına çiçeklerle gittiğin insanlar nankörlüğün ne olduğunu sana öyle bir gösterdiler ki, binbir hevesle çıktığın o yollardan için kanaya kanaya geri döndün,
biliyorum.

Çok kırıldın, yıprandın, hatta bu kötü insanların içinde kaybolmuş gibi hissediyorsun kendini, kalabalıklar içinde yapayalnız, biliyorum.

Ve en kötüsü de, tüm bunları yaparken kendini unuttun...

Ama artık başkalarının açtığı yaralara üzülüp kalbini daha fazla incitme