BERGÜZAR-I MAZİBenim minik beyaz kuzumSeverim seni herkesten çokDökülürdü bu sözler her an dilimdenBakınca kara gözlüm bana derindenTatlı tatlı meleyince ahenkli sesinleSeni hemen beslerdim ellerimleNe sen izin verirdin banaNe de ben başkalarınaHep Özlerdik annemiziSarardık birbirimiziAydındaki dağın eteğindeBeyaz evimizin çiçekli bahçesindeGezdirirken beni güzel ablanı HediyeniKarşılaşmıştık aniden sen ve benBirbirimizi hemen sevinceArmağan etti seni bana güzel çobanÜç ay boyunca ne mutlu olmuştuk bizBirgün ölüm haberin gelinceKatmerdim sensizNe ağladım busen ne haykırdımAttım kendimi yerlere ben kuzumu isterim diyeKucaktan kucağa alıp okşadılar beniSen üzülme yenisini alırız pekiBir başka kuzu sevmedim bir daha sevemedimAsla üzülmeyesin diye