Hayatın en büyük ikilemleri bazen bir terapi odasında yaşanır: Gidenle birlikte "yok olup gitmek mi?" yoksa gidenin ardından "eski hayatın öldüğünü, yeni bir hayat doğurmak zorunda olduğunu" kabul etmek mi?

Gencecik karısı hayata veda ettiğinde zaman Levent için duruyor. İnsanlar günleri saymaya devam ederken, o aynı noktada kalıyor. Kelimeler boğazında düğümleniyor, artık sahip olamayacağı şeylerin bir "ihtimal" parantezinde ona veda edişi gözünden akamayan yaşlara karışıyor.
Terapi odasında koltuğa otururken mutluluğu yarıda kalmış bir hayatın yükünü taşıyor üzerinde: Ertelediği yas, söylenmemiş cümleler ve geri gelmeyecek bir sesin boşluğu. Ama odada yalnız değil. Uzun yıllar Amerika'da aldığı eğitimin ardından İstanbul'a dönen, evli, mutlu ve başarılı psikolog Sude. Terapi odasında konuşulan her cümle yalnızca danışanın değil, dinleyenin de yaralarına dokunuyor.
Sude'nin yıllar evvel kapandığını düşündüğü yaraları sızılarını hissettirirken bir bakış, bir kelime, bir tesadüf onu geçmişin özlem duyduğu günlerine davet ediyor bir kafede sabah kahvesini içerken. Bu karşılaşmada karşısındaki yabancı adamla hiç planlamadığı bir bağ kuruyor; adı yok, sınırları bulanık ama gerçek. İlmek ilmek kurduğu düzeni ile kalbinin karmaşası sessiz bir savaşta çarpışıyor ve o savaş, yalnızca onun bildiği, kimsenin göremediği bir alanın içinde.
Bir yanda yasın ağır sessizliği, diğer yanda adı konmamış bir bağın fısıltısı...
Bir psikolog, bir danışan. İki farklı hayatın birbirine çarpan yankılarında, aynı soru giderek büyüyor:
Bir vedayı hak etmiyor muyuz?
Klinik Psikolog Dr. İlke Kadıoğlu Sienkiewicz okurlarını bir danışan ile terapistin uzun, engebeli yollardan, sert kayalardan geçerek ferah limanlara ulaştığı iyileşme yolculuğuna davet ediyor. Bir Vedayı Hak Etmiyor Muyuz tutulmamış bir yasın ağır sessizliğinin ve gri alan ilişkilerinin belirsiz ayak izlerinin peşinde bir terapi kitabı.