Modern toplumlarda bireyselleşme süreci gençlerin din algısını ve din-darlık biçimlerini derinden etkilemektedir. Bu çalışmanın problem cümlesi, lise öğrencilerinin bireyselleşen dindarlık bağlamında din eğitimi deneyimlerinin ve beklentilerinin yeterince incelenmemiş olmasıdır. Araştırmanın amacı, öğrencilerin dinî bilgiye, anlam arayışına ve din eğitimi uygulamalarına yönelik algılarını ortaya koymak; bireyselleşen dindarlık bağlamında eğitim süreçlerinin ne ölçüde ihtiyaçlara cevap verdiğini değerlendirmektir.
Çalışma, bireyselleşmenin gençlerin dinî kimlik ve aidiyet gelişiminde belirleyici bir rol oynadığı varsayımına dayanmaktadır. Bu yönüyle araştırma, hem din eğitimi politikaları hem de öğretim yöntemleri açısından önemli veriler sunmaktadır.
Nitel araştırma yaklaşımıyla yürütülen çalışmada amaçlı ve kartopu örnekleme yöntemleri birlikte kullanılmış; farklı lise türlerinden öğrencilerle yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Veriler betimsel ve tematik analiz teknikleriyle değerlendirilmiştir.
Bulgular, öğrencilerin din eğitimi derslerinde bilgi aktarımının ötesin-de anlam arayışı, gündelik yaşama dair rehberlik ve manevi gelişim beklentisi taşıdıklarını göstermektedir. Ayrıca öğrenciler, sorgulamaya ve bireysel yorum geliştirmeye imkân tanıyan yaklaşımlara daha fazla ihtiyaç duyduklarını vurgulamışlardır. Din eğitiminin mevcut uygulamalarında teorik bilgiye ağırlık verilmesi, öğrencilerin bireyselleşen dindarlık süreçleriyle tam anlamıyla örtüşmemektedir.
Sonuç olarak araştırma, din eğitiminin bireysel farklılıkları ve gençlerin anlam arayışlarını dikkate alan daha esnek ve öğrenci merkezli bir yapı-ya kavuşturulması gerektiğini ortaya koymaktadır.