Hayatımda kendimi kandırmayı bıraktığım
bir döneme başladım artık.
Kendimi kandırmıyorum ve kandırmayacağım.
Asla kendimi ağladığım bir yerde kalmayacağım.
Anladım ki beni benden başka kimse kurtaramaz bu hayatta.
Kendime bir kere daha hayran oldum ben.
Öyle bir düştüm ki hani bir laf vardır;
Nerden biliyorsun dünyanın altının üstünden daha iyi olmadığının.
Öyleymiş o en dibe çöktüğüm yer benim yeniden doğuşummuş.
Bunları şuanda tekrardan anlatabiliyor olmak bir mucize gibi.
Öleceğimi düşündüm bir daha asla hayat enerjimin
olmayacağını düşündüm.
Ama hayat çok güzelmiş bunu anladım
ve bittiği yerden tekrardan başladım...