Hande Koçak bir dil işçisi, hicvi elden bırakmayan bir anlam işçisi.
Dağpaklayan'da da insanlığın kendi felaketini hazırladıktan sonra evlere kapanıp yasını tuttuğu; bu sayede doğanın da bir nebze nefes alabildiği salgın günlerinden, bunlara nakşolan absürtlüklerden hareketle zihninin keçiyollarında tekinsiz bir yolculuğa çıkarıyor bizi: Politikayla, felsefeyle, edebiyatla, insiyaki adımlarla ilerliyor, illa ki haklı bir öfkeyle ördüğü keskin satırlar bazen zirvelerde dolanırken bazen kuytulara dalıyor. İnsanlık kapitalizm marifetiyle kendini baltalayıp sonsuz bir talandan beslenir, felaketler, doğumlar ve ölümler arasındaki ayrımı buz misali kırılganlaştırırken hem çaremiz hem mağduremiz doğa her bir unsuruyla, bütün bilgeliğiyle içimize doluyor.
Dağpaklayan, bize kendi gerçekliğimizi hatırlatacak, içimizde kirlenmiş dağları paklayacak Bir Yakınma.