Dayîk bi kilaman bi lorandinê bi zarokên xwe şah dibin bi çîrok û kilaman zarokan radizînin. Bi kilaman bûkan siwar dikin bi kilaman mêrxwasên xwe dişînine li ber şêr heta bi kilaman mirîyên xwe verê dikin. Şivan bi kilam û bilûrê kerên xwe diçêrînin cotkar bi kilaman xeta cotên xwe li ser axê dikşînin. Kilam ji xerîban ra dilbînî ne ew bi kilaman agirên hesreta dilê xwe kerr dike. Kurd bi kilaman laqirdiyan dikin bi kilaman dikenin bi kilaman digirîn. Tu tişt hesîn his û agirên welatparêziyê miletparêziyê heqiyê û ramê di nav evdên Kurd da ewqas zû gurr nakin bi qasî zargotinê. Destanên me bi kilamî têne gotin ebûbeta dînî heta dua-dirozge jî bi stran in.
            Zargotina Kurdî pircûre pirawaz û pirreng e. Ew çîrok in destan in afirandinên olî ne kilam in beyt in mesele û metelok in. Her cûreyekî afirandina bedewtiyê ya gelêrî nexş û awazek e reng û rewşek e bedewîyek û xemlek e qeydekî şîrîn yê xezayî yê giranbiha ye...
            Di odeyên gundan yên tarî da zargotina me hatiye xwedîkirinê di wan da ew xizneya ruhî ji nifşekî derbasî nifşê din bûye. Ode bi dewranan ji gelê me ra dibistan û "unîversîte" perwerde zanîn dîrok medeniyet xwedîkirin û dewlemendkirina ziman û edebiyata gelêrî bûne.