Melali yüklenmiş bir şairle karşı karşıyayız. Fakat şairin kalbinden yansıyan melankoli sadece öznel akıbetlerden kaynaklanmıyor. Toplumsal olandan yansıyan hüzünler de kuşatmış duyuş ve düşünüş evrenini. Bu anlamda Ahmet Haşim'den ziyade Yahya Kemal'e uzanan bir çizgiyi takip ediyor Hayrullah Eraslan. Özdeki bu diri çizginin dışında göçler ayrılıklar hasretler masumiyetler umutlar yakarışlar haykırışlar ağıtlar aşklar... velhasıl her türden masumiyetler dize dize dökülüyor Eraslan'ın şiirinden...GÖÇER BİR ŞEHİRBir tarih yazılırTalihsizliğe belgeYılların dili sürçer haksızlığa perdeBir ova dağ olur zulmün kara gölgesindeOzan dertli söyler türküsünüDuyulur bin bir bucaktaUzakta bir kız ağlarNice rivayetler ardındanBabasının katilini sorarAğlar ahali hıçkırığını duyurmadanSonra akbabalar baykuşlar uçuşur etraftaIssız şafağın söktüğü bir andaKokuşmuşluk duyulur hissedilir zamanlaKız gelin olur duvaksızKızıl gecenin karanlığındaAğıtı beste olurHıçkırığı nağmeBir yetim doğar kenar bir mahalledeGece gelen sarhoş kabullenir gördüğü yerdeGöçer bir şehir bilinmez hangi yerde