"O olaydan sonra mı delirmiş?"
"Arkadaşının ölümü sürekli gözünün önündeymiş. O yardım çığlıkları... Başta kâbusunda yaşıyordu bu
olayı. Sonrasında ise yolda yürüdüğünde bile, arkadaşının yardım çığlığını duyup, ona yardım etmek için
rastgele sağ sola koşuyordu. Giderek ilerledi işte."
"Peki arkadaşının ismi neydi baba?"
Babası, Mustafa'ya doğru bakar üzgün halde. Bakışını çekmeden, dudaklarını üzüntüyle bükerek yanıtlar;
"Kenan!"
"Bizim köye geldi dediğiniz Kenan mı baba?"
"Evet oğlum! Bir kez daha gelmişti köyümüze. Yine böyle terk etmek zorunda kalmıştık köyü. Birkaç yıl
sonra ise geri döndük."
"Yine dönecek miyiz?"
Babası, küçük oğluna bakar. Zoraki gülümsemeyle oğlunun başını okşar.
"Bu sefer dönmeyeceğiz oğlum."