Di çolek fireh a weha da misafirek reya xwe şaş kiribû ú winda bübů. Taqet û zad û zexira wî ji nemabů tev qediyabûn. Çend dirhem di kemera pişta xwe da hiştibû û pê ra mabûn. Gelek gerîya lêbelê rêya xwe dernexist neçû cihekî bi vê rewşa békes û zehmet çû helakë û mir. Hinek însan rast hatin dîtin ku temamē perê xwe daniye pêş çavê xwe û li ser xweliyê wiha nivîsandîye:

Eger meriv xwedî gelek zêrên caferî be ji kesê bê zad û zewad e ew nikare gava xwe biavēje di çolan da. Ji feqîrê perîşan ra şelxema pehtiyê çêtir e ji kulincě ziv ku pê re be.