Hukuk ve zorlayıcılık arasındaki ilişki, uzun yıllar boyunca sosyal bilimlerin farklı alanlarında tartışma konusu olmuştur. Hukukun zorlayıcı yönü siyaset bilimi, hukuk sosyolojisi veya gündelik hukuk çalışmaları gibi disiplinler için halen önemini korumaktadır. Ancak 20. yüzyılın ortalarında yaşanan paradigma değişimi, zorlayıcılık kavramının yerini "otorite"ye bırakmasına yol açmış, böylece zorlama fikri hukuk teorisindeki eski ağırlığını yavaş yavaş kaybetmiştir. Bu kitap, zorlama kavramının hala önem taşıdığını ve hukuk teorisi için verimli bir tartışma zemini sunabileceğini ortaya koymayı amaçlıyor. İlk bölümde, zorlama kavramının sınırları inceleniyor; neyin zorlayıcı sayılabileceği sorusuna cevap aranmaya çalışılıyor. İkinci bölümde ise, zorlayıcılığın neden hukuk teorisi açısından cazibesini yitirdiği tartışılıyor; ardından ilk bölümde ulaşılan kavramsal çıkarımlar ışığında, zorlama kavramı için hukuk teorisinde bağlamında yeni bir bakış açısı öneriyor.