Yargı kararlarında istikrarın sağlanması güncelliğini koruyan bir hukuki meseledir. Meselenin odağında ise bir mahkemenin kendi veya üst mahkemelerin daha önce verdiği kararlarla bağlı olmasının gerekip gerekmediği sorusu vardır. Doktrin ve yargı kararlarında "emsal karar" "içtihat" "yerleşik içtihat" "istikrar kazanmış içtihat" veya "istikrar kazanmamış içtihat" gibi farklı kavramlar kullanılmakla birlikte henüz kavramsal düzeyde dahi özgün ve genel kabul görmüş bir yaklaşımın ortaya konulamadığı görülmektedir.

Çalışmanın hazırlanmasının temel amacı Türk idari yargılama hukukuna özgü bir emsal karar uygulamasının oluşmasına katkı sağlamaktır. Bu nedenle çalışmada konuya ilişkin zengin bir literatüre ve yüzyılları aşan uygulama tecrübesine sahip common law hukuk sisteminin emsal karar doktrini farklı boyutlarıyla incelenmiştir.
Common law sistemi içinde yetişmemiş bir hukukçu olarak; bu çalışmayı yapmaktaki temel hedefim doktrini eleştirmekten veya yeni bir bakış geliştirmekten ziyade doktrini bir bütün olarak anlama dışarıdan bakan biri olarak sorular yöneltme ve mümkün olduğunca anlaşılabilir bir şekilde Türk hukukçulara anlatmaktır. Bu nedenle çalışma kapsamında emsal karar doktrini olabildiğince farklı boyutları ve temel sorunları ile açıklanmıştır.
Kitabın başlığında her ne kadar yazarının uzmanlık alanı nedeniyle idari yargıya bir atıf bulunsa da çalışma konusu itibariyle bütün hukuk dallarını ilgilendirmektedir. Bu nedenle eğer Türk hukukunda farklı hukuk dallarında çalışan hukukçuların bu konuya ilgilerini çekebilir ve yeni çalışmalara vesile olabilirse amaçlarından biri de gerçekleşmiş olacaktır. Farklı hukuk dallarının kendi alanlarına özgü bakışıyla meseleyi ele alışı Türk hukuk literatürünü bu konuda zenginleştirecektir.