Uygarlığımızın son dört yüzyılda sahnelediği dram sonuna varana kadar oynandıhatta tüketildi. Aktörlerin aynı sahnedeki sürekli varlığı aynı rolleri gevelemeleriherkesin ezberlediği jestleri tekrarlamaları ancak genel amaçsızlıklarının üzerini örtecek bir kafa karışıklığıyla sonuçlandı." İnsanın Durumu! Duraksıyoruz çünkü aklımıza gelmemişti bu soruyu sormakdahası birinin sorup bir cevap vermesinden de korkuyoruz. Ne de olsa gündelik hayattan sonsuz siyaset tartışmalarından işe gidip eve gelmekten dünyada olup bitenle kendi köşemizde kafayı bozmaktan başka bir tür olarak geleceğimiz ve serencamımıza dair düşünmek işimize gelmiyor.Küresel ısınmadan sağcılığın yükselişine ve daimi iktisadi krize küreselleşme hücrelerimizden sokaklara kaderlerimizi ortaklaştırırken insanlık olarak müşterek varoluşumuz her gün daha da somutlaşıyor. Gelgelelim bu somutluğu konuşacak araçlardan kelimelerden bir dilden yoksunuz. Ve miyopsanız ufuktaki bulanıklığı gerçekliğin müphemiyeti sanabilirsiniz.
Mumfordun 1944te yazdığı İnsanın Durumu küresel insanlık haline dair bir deneme.Birinci Dünya Savaşından sonra yazılan benzeri pek çok kitaptan farklı olarak teknolojiyi öcüleştirmektense insan oluş tarzlarının zemini olarak ele alıyor. İnsanın dünyayı şekillendirirken kendisini ve yeni dünyaları nasıl şekillendirdiğini yaratımın
getirdiği yıkımı ve dramı Faustun diliyle anlatıyor.Sosyal bilimlerin giderek uzmanlaştığı tarihsel çalışmaların mikrolaşarak birkaç ay yahut seneden öteye konuşmaktan kaçındığı günümüzde Mumford bizlerle bütüncül
bir perspektifin kıymetli efkârını ve her şeye rağmen insanın dilediğinde adil bir yaşamı inşa edebileceğine dair yılmak bilmez ümidini paylaşıyor.