Eski evde; açık önüme baktım
karşımda çepeçevre Prag var;
ta aşağıda bu alaca saatlar
geçiyor sessiz usul adım.

Kent cam ardında gibi bulanık.
Yalnız miğferli bir dev gibi
yükseliyor önümde küf yeşili
kule kubbesi Aziz Nikolas'ın tanık.

Orda burda işte bir ışık kıprıyor
uzak boğucu kent uğultusunda.
Sanki bu eski evin avuntusunda
şimdi bir ses diyor.