İnsanoğlunun şerefi ve yaratılmışlar arasındaki seçkinliği kendisinde hiçbir noksanlık bulunmayan Allahı tanımasıyla gerçekleşir. Kulun Allahı hakkıyla tanıması dünyada kemale ermesinin ve övünç duymasının kaynağı olduğu gibi ahirette de azığı ve sermayesidir. Allahı bilmek ancak kalp ile mümkündür. Allahı bilen Allah için çalışan Allaha koşan Allah katında ve yanında olanları ortaya seren yine kalptir. Nasıl ki bir efendi kölesini bir idareci memurunu bir sanatçı alet edevatını yönetirse kalp de vücuttaki diğer organlara yönetir. Allah katında kabul gören Allahtan başka şeylerden sıyrılmış selim bir kalptir. Kendisinden itaat etmesi istenilen muhatap alınan ve sitem edilen bir kalptir. Allaha yaklaşmanın saadetiyle kurtuluşa erenin kalp olduğu gibi kötülüklere bulanıp bedbaht olan da bir kalptir. Gerçekte Allaha karşı huşû duyan da bir kalptir. Diğer organların yaptıkları ibadetler kalbin nurundan kaynaklanır. Her kalp içerisinde ne barındırıyorsa dışarıya da onu sızdırır. İnsanoğlu ancak kalbini tanırsa kendini tanıyabilir. Nefsini tanıdığında ise Rabbini tanır. Kalbini ve nefsini bilmeyen Rabbini de bilemez. Yine kalbini ve nefsini tanıyamayan kimse başkalarını da tanıyamaz.