Tekin Şener okurunu arayan bir yazar değil. Müdanasız bir kalem sahibi olarak "yürüyen kitap" dediği okuma tutkunu insanları "birlikte anlamaya hatırlamaya bağ kurmaya" çağırıyor; çağrıya kulak verenlerle "aynı serabı görme" niyetiyle yazıyor. Onlar aranmaz; yürüdükleri yolda türlü menziller üzerinde kendileriyle aynı dili konuşan dildaşlarını bulur dinler ve okurlar. İşte bu denemeler bu çağrıyı işitmek üzere yola koyulanlarla "aynı akıntıya kapılmak" umuduyla yazıldı.