Kadriye Gencer insanların her ne kadar kesilmiş gibi gözükse de hiç kesilmeyen göbek bağlarıyla ilişkilerini, mekanlarla ve yer yer mizahla sorguladığı yaşamları anlatıyor.

Huzur ne güzel! dedi, İnsan kendini bırakabilse
Ali İpek

Keyfiyet tuhaf bir ruh halinden ibaretti. Takıntılıydı; öyle ki hayatını bunlar uğruna bozdurmaktan çekinmez, çamurda topukluları batmaz, kurşun atsan reveransla karşılardı.
Keyfiyet, değişmeyen alışkanlıkları, tek teli çıkmayan topuz saçları, sabit takıntılarıyla ayakta kalmaya çalışıyor. Ancak ablasının kaçırılmasıyla başlayan gölge hayatına eski sevgilisinin beklenmedik şekilde mahalleye taşınması eklenince taşlar yerinden oynuyor. Bu durum onun geçmişle yüzleşmesine ve kimliğini yeniden keşfetmesine sebep oluyor.

Bu roman, insan ilişkileri, kimlik arayışı ve cesaretin doğası üzerine derinlemesine düşünmeye davet ediyor. Kadriye Gencer, güçlü üslubunu ironi ve kara mizahla işleyerek kurduğu için okuma deneyimi fark yaratıyor.
Hakan Akdoğan