Kuyucaklı'nın Gölgesi, adını geçmişten alıp bugüne taşıyan bir roman. Sabahattin Ali'nin Kuyucaklı Yusuf'undan ilhamla yola çıkan bu hikâye, Berlin'in ikiye bölündüğü yıllardan duvarın yıkılışına, bir tiyatro sanatçısının iç dünyasından bir çocuğun gölge defterine kadar uzanıyor.
Yusuf Meriç, tiyatroyla hayata tutunur, sahnede kaybettiklerini arar. Bir gün karşısına Ezel çıkar; siyahı seven, ortadan kaybolan, sonra yeniden hayatına giren bir kadın. Bu karmaşık birliktelikten Baran doğar. Ancak yazgı, onların yollarını farklı biçimde çizer.
Neşet Ertaş'la edilen sohbetler, göçmenlik hikâyeleri, tiyatro oyunlarının perde arkası ve gölgede kalan insanların hikâyeleri bu romanda iç içe geçiyor.
Yusuf, hayatını tiyatroya adarken; geçmişinin karanlığıyla, aşkın tutkusuyla ve ölümün soğukluğuyla yüzleşiyor. Ezel, kendi karanlığından doğan bir kaderle hem yaratıcı hem yıkıcı bir figür oluyor. Baran ise onların izinden yürüyerek kelimelerle, çizgilerle kendi hikâyesini yazıyor.
Kuyucaklı'nın Gölgesi, bir göç hikâyesi olduğu kadar bir sanat, aşk, kayıp ve yeniden doğuş romanı. Gölgeniz bu metne dokunduğunda, Yusuf'un tiyatrosunda bir koltuk size ayrılmış demektir.
Adem Dursun / Berlin