Gülperi defterimi okumuştu. Hüzün dolu bakışlarla bakıyordu bana. Öyle görünüyordu ki bana bir şeyler sormak istiyordu. O sadece:
- Güzeldi dedi.
Güldüm. Sonra dedim:
- O defter bir rezalet!
- Yazık değil mi defterde güzel anılar var!
- Yaşamdan söz etmedim defterin bir rezalet olduğunu söyledim.
Ani bir hareketle defteri kapıp yırttım!
- Cırcır böceği gibisin! Neden defteri yırttın? Senin yaptığından hiç bir şey anlamadım.
- Artık defter yok. Tamam defteri unut artık.
Biz para kazandıkça Gülnaz daha renkli hayaller kuru- yordu. Bu da Gülperi'nin yüreğindeki korkuların büyüme- sine neden oluyordu. Bazen kaygılarını benimle paylaşıyordu:
- Bu kız çok toy iplerini biraz sıkmak gerekiyor