"Ey aşk! Seni se­nelerce yaban ellerde hoyrat dillerde aradım. Oysa ben­deymişsin bilememişim. Oyalanmışım. Kalakalmışım..."                                                                                Şems-i Tebrizî Sonra eşyayı bitkiyi hayvanları insanları ve evreni sever­sin zamanla. Bilirsin ki her şey O'dur aslında; ne yöne dö­nersen dön O'nun aşkıyla yanarsın... Ve öyle bir an gelir ki eşrefi mahlûkat olan insanoğlunun yükselebileceği en üst ma­kama çıkarsın. Bu makam ki adına MAKAM-I AŞK denir... Ve o zaman anlarsın: "AŞK iki iken bir olmaktır. AŞK bizi en çok sevene gönül bağlamaktır." Ve yine anlarsın ki bu makam pür-i pak AŞK'tır; sendeki bu hal nar-ı bey­za halidir. Dünyanın tüm kirlenmişliklerinden sıyrılır BİR olanla BİR olursun...