Bazen mutluluk; minik bir kuşun nağmelerle süslü musikiyi andıran ötüşünde, sevgiyle kanat çırpışında ve seni özgürlüğe davet eden maviliklere yükselişinde.
Bakmaya doyamadığımız güzellikler, bazen bir tırtılın rengârenk bir kelebeğe dönüşmesinde; çiçek çiçek dolaşıp tüm renklerini bahara taşımasında.
Ya güller... Mis kokulu pembe güller, hep sevgiye ve güzelliğe davet eder gibi kokusuyla sarmalar, içine çeker seni.
Bazen bir kuşun serenatında yankılanır aşk, çığlık çığlığa fısıldar duygularını. Dikenleri ellerini kanatsa da, "Beni sev ama dokunmadan, incitmeden, yolup kırmadan sev," der usulca...
Bazen mutluluk, mehtabın parıldayan yüzünde; sanki tüm karanlıkları delercesine gülümsüyor geceye.
Bazen mutluluk, karanlığın göğsüne takılı yıldızlar gibi pırıl pırıl iniyor yeryüzüne.
Ya Güneş... Her sabah tüm güzelliğiyle yeniden doğmakta, hak eden yüreklerin üstüne...