Bu roman gerçeklerle kurgunun harman olduğu bir romandır.
Gerçekleri şimdi hayatta olmayan doksan yaşındaki İpek nineden dinledim. Ve beni de yaz diye bana defalarca istekte bulundu.
Ben o zamanlar sadece yazıyordum. Kitap olarak bastıracak ne maddi ne de manevi bir olanağım yoktu. Onun için sadece İpek nine mutlu olsun diye, "sen anlat ben senin hayatını yazacağım" diyordum. O da yıllarca içinde sakladığı acı tatlı anılarını anlatıyor, içinde birikmiş bir türlü kurtulamadığı acılarını, boşaltıyordu. Yangın yerine dönmüş yüreğini soğutmak için mi bilinmez, ne zaman yanıma gelse ya da ben onlara gitsem bana hayatını anlatıyordu. Hatta torununun, çocukları ona kızıyor "yeter tamam hayatını artık ezberledik" diyorlardı.
Ama o yılmadan, usanmadan anlatıyordu.
Ve ben de yıllar sonra İpek ninenin vasiyetini yerine getirmeye yani İpek nineyi yazmaya karar verdim. Ha şunu da söyleyeyim, ninenin asıl adı İpek değildi. Ama bu adı ona ben koymadım, o kendisi kendine bu adı koymuş bana her fırsatta "İpek ninen sana kurban olsun" derdi. Tabii sadece bana değildi, onun konuşma tarzı buydu. Herkese aynı şekilde hitap ediyordu. Tabii ninenin her anlattığı aklımda değil, özetle yazıyorum. Kısacası bu roman İpek nineden yola çıksa da burada sadece İpek ninenin hayatı değil, acısıyla tatlısıyla birçok hayatları barındırıyor.
Bir de şunu belirteyim. Nihan da Lila da İpek de yani üçü de bizim İpek ninenin ta kendisidir. Hatta başka bir hikayenin kahramanlarını da İpek ninenin potasında harmanlamaya çalıştım.