Bu çalışma, Nusayri geleneğinde yer alan enkarnasyon inancını, inancın tarihsel gelişimi ve metinsel yansımaları üzerinden incelemeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda Nusayrilik üç temel teolojik dönemde ele alınmıştır. Birinci teolojik dönemde Nusayriliğin kurucusu kabul edilen Muhammed b. Nusayr ile mezhebin doktrinlerini sistemleştiren Hüseyin b. Hamdân el-Hasîbî'nin eserlerinde sunulan Tanrı'nın beşer suretinde görünmesi inancı incelenmektedir. Bu eserlerde ma'nâ ve isim olarak iki şahsiyette zuhur eden Tanrı'nın görünümleri, enkarnasyon inancı çerçevesinde yorumlanmaktadır.
Nusayrilikte enkarnasyon inancı açısından ikinci süreç, mezhebin yayıldığı ve farklı kültürlerle etkileşime geçtiği X. ve XI. yüzyıldır. İkinci bölümün konusu olan bu dönem, Tanrı tasavvuru ve Tanrı'nın beşerî tezahürünün tabiatı hakkında geliştirilen farklı yorumları içermektedir. Bu
dönem Nusayri liderlerin eserlerinde Tanrı'nın tezahürü çoğunlukla doketik bir yaklaşımla ele alınmakla birlikte, bazı metinlerde enkarnasyon fikrine yakın yorumlara da rastlanmaktadır.
Son bölümde ise XIX. yüzyılda bazı Nusayri sır metinlerinin araştırıcılar tarafından ortaya çıkarılma süreci ile bu eserlerde sunulan Tanrı'nın beşerî görünümünün niteliği ele alınmaktadır. Açık bir Hıristiyan etkinin var olduğu görülen bu eserlerde Tanrı'nın görünümünün salt doketizm ile açıklandığı görülmektedir. Ayrıca bu bölümde modern dönem Nusayrilerinin genel olarak bu metinlere yaklaşımları özelde ise enkarnasyon ile ilgili görüşleri aktarılmaya çalışılmıştır.
Araştırmada tarihsel ve metinsel analiz yöntemi benimsenmiş; Nusayriliğin kurucu ve sistemleştirici figürlerinin eserleri ile XIX. yüzyılda ortaya çıkarılan sır metinler incelenmiştir. Ayrıca modern dönemdeki Nusayri yaklaşımlarına da yer verilerek, tarihsel süreklilik ve dönüşüm karşılaştırmalı olarak ele alınmıştır. Bu çalışma, enkarnasyon kavramının Nusayriliğe özgü yorum biçimlerini ortaya koyarak, İslami ezoterik gelenekte bu kavramın nasıl dönüştüğüne dair bütüncül bir perspektif sunmayı hedeflemektedir.