Bir patlama, tepki, haykırış, karabasan, sıkışmışlık, başkaldırış, baş edememe, çaresizlik ve cinayet...
Feodal kalıntılarını silkeleyememiş toplum ve ergenliğini atlatamayan devlet sistemi; insanların sosyal, kültürel tüm antropolojik gelişimini engelleyen bir yapıya dönüştükçe, toplum fertleri, âdeta merdivenini döndürme çabasından kurtulamayan birer fare konumuna düşer. Çırpındıkça refah artışı gösteremeyen, sadece hayatta kalabilen toplum bireylerinin aslında kendini imha edişi değil midir intihar ve cinayetler?..
Üzerindeki baskılara dayanamayan üst düzey bürokratların, başbakanların dahi uyuşturucuya sığınmalarının alt tabakalara sirayeti, elbette öfke ve şiddete meyilli, bencil bir toplumu meydana getirecektir.
Cambaza bak, der gibi ardı kesilmeyen cinayetlere odaklandık. Ya tepe noktalarda gezinen, insanların dünyasını karartan ve gün geçtikçe milyonları kucaklayan finansal, sanal dolandırıcılık olaylarındaki patlamayı nasıl yorumlamalı? "Ahlaki çöküş" denilerek geçiştirilebilir mi?
Cinayet; aydın yetiştirmeyen ve mevcut aydınını değersizleştiren toplumların kültürel yozlaşmasıdır.
Bu kitabın yazılış amacı, ne faili ne de kurbanı suçlamaktır. Asıl konu, gelişimini tamamlayamayan toplum sistemlerinin insanları nasıl öğüttüğü ile ilgilidir. Bu durum, psikiyatristlerin çabaları ile önlenebilecek bir konumdan oldukça uzaktadır. İçinde bulunduğumuz yozlaşma, kapitalist aldatmacalardan öteye gidemeyen, hayal kurup dua etmeyi tavsiye eden kitaplar ile iyileştirilemez, tüm kötü sonuçlarıysa ekonomik paylaşımsızlığı tetikler, bu da binlerce yılın derdidir...