Bal çiçeklerini bilir misinMor renkli olanlar haniArılar gibi düşerdim peşlerineçocukluğumdaTaşlı topraklı demedenSonra koşardım peşlerinden sokakköpeklerininGirerdim kuraklık gelmeden önceırmaklaraKorkmazdım hiçbirindenÇıkardım en aksi adamın erik ağacınaŞimdi korkağın biriyimBağıramıyorum bile camı açıpBen bu adamı seviyorum diyeÖyküsüz Bal Çiçekleri Sevgilinin ardından bir yüzleşmeyle başlıyor...Hüznü ince ince mısralarına dağıtıyor.Ayrılığı da aşkla taşıyor aşkla yazıyor.Çocukluğunu her daim cebinde taşıyor.İstanbul kalpleri taşlayan anarşist bir çocuk onun için.Yaralar alsa da yoluna devam ediyor.Sonra yine Orhan Veli'nin yanına varıyor:Döndüm dolaştım yine Orhan Veli'yedöndüm /Anneme döndüğüm gibi /İnatçı adam / İyi ki seninle bir köprüdeKarşılaşmadık