Kimsenin, âşık olduğunu söylemesine de gizlemesine de gerek yoktur. Bakar bakmaz anlarsınız âşığı, ele verir onu çünkü gözlerinin ışığı. Bir yandan da uykusuz ve yorgundur o gözler; yitirme ya da reddedilme kaygısı yaşar da bir türlü kapatamaz onları âşık. Aynı gözler, görmemeye de başlayacaktır bir süre sonra. Boşuna mı kör demişlerdir aşkın gözüne?

Üçte ikisi göğüs çizgisinin solunda kalan organ, en büyük yükü çeker bu kaotik aşk denkleminde. Kırılmasının an meselesi olduğunun farkındadır da küt küt atar hep heyecan içinde. Beklemek dışında elinden bir şey gelmez âşığın. Cenk de öyle yaptı. Sabahtan akşama dek her gün asmalı kahvede bekledi, Suna'yı. Ta ki sekiz ay geçip de bir akşamüstü arabasına atlayıp siteye gidene kadar... 
Güvenlik görevlisi, "Suna Hanım, iki hafta önce İzmir'e taşındı," dedi, "düğünü geçen hafta olmuştu zaten." Aldığı haber, Cenk'i üzdü tabii; ama geçen o kadar zamanın ardından, şok etkisi yaratmadı. "Öykücük" olarak nitelendirdiğinin, tahmin edilmesi zor olmayan sonunu netleştirdi daha çok; çaresizliğinin altını çizdi.