Kartlar son kez dağıtılırken, taraflar değişiyor. Geçmişin
gölgesi, bugünden daha karanlık. Yeni düşmanlar ve
dostlar belirirken kimin düşman olduğunu seçmek hâlâ
zor ama oldukça bariz olan tek bir şey var :
Derin Andaş ve Savaş Atan artık aynı tarafta. 
Derin, Kumsal'ın onu bir kukla gibi tuttuğu iplerinden
kurtulmaya çalışırken Savaş ise bu sahte güzü bahara dönüştürmeye kararlı. Kimliğini gizleme gayretinde olan
Derin, Savaş'ın aslında onu yıllardır aradığını fark ettiğinde
bu karşılaşma, tüm oyunun kaderini değiştirecek.
Birlikte oyunların başlama sebebininin ve altında yatan
gerçeklerin peşine düşerler ama hiçbir şey sandıkları gibi
değildir. Herkes aynı anda şah ve herkes aynı anda mata
çok yakın. Piyonlar kanla eksilirken, bu hikâyede
hâlâ beyaz güllere de yer var. Aşk ve intikam
aynı ateşte yanarken ölüm enselerinde ama
 korkacak bir şeyleri kalmadı. Mutsuz hayattan,
mutlu bir son çıkar mı, bilmiyorlar ama
birbirlerine de dedikleri gibi; yeryüzünde
kaybolurlarsa gökyüzünde kavuşurlar.
Ve kukla, son kez oynadı. Bu sefer Kumsal Karam
için değil, aşk ve umut için.