Şeyh Galib edebiyat sahnesine çıktığı zamanda yani XVIII. Yüzyılın son çeyreğinde Divan şiiri bilhassa Nabi tesiri altında bulunuyordu. Şeyh Galib "Hüsn ü Aşk" adlı eserinde "Eski şairlerin taze mazmun bırakmayarak hepsini tükettiklerini zamane şairlerinin ise eskileri taklitten başka bir şey yapmadıklarını halbuki sanatın şahsiyet ve yenilik demek olduğunu başkalarını taklit etmekle sanat eserleri vücuda getirilemeyeceğini" ifade etmektedir. Ona gelinceye kadar asırlardan beri yetişmiş büyük şairler muhtelif şiir nev'ilerinde en yüksek örnekleri vermişlerdi. Fuzuli Baki Nedim'i ne mesnevide ne kasidede ne de gazelde onların üstüne çıkmak imkansız olduğunu gören diğer taraftan da mutlaka bir yenilik yapmak lüzumunu duyan Galib kendinden önce gelen şairlerin kullandıkları mazmunları sembolleri yeni parlak renklerle boyayarak yeni bir tarz meydana getirmeye muvaffak olmuş bir şairdir.

Şeyh Galib divan şiirine bir yenilik getirmiştir. Onu yalnız "Hüsn ü Aşk" şairi sanmak da doğru değildir. Divan dikkatlice tetkik edildiğinde şairin kudreti ve hususiyeti kaside başlangıçlarında müsemmatlarda ve gazellerinde de açıkça görülür.

Elinizdeki bu eserde Osmanlı şiirinin tekamülü üzerinde müessir olmuş bu kudretli şairi daha iyi anlamak için şiirleri mısra mısra incelenerek dini tasavvufi ve edebi unsurlarını tesbit ederek şiirlerinin özlü bir tahlili yapılmak suretiyle şairin ilham kaynağı ortaya konmaya çalışılmıştır