Bir ipeğin ruhunu ellerinin arasına alıp öptü. Nefesi yabancı bir nefesin yanında yürüdü Rob'un. Damarları aktı uzun uzun. Vadilerin kıvrımlarında titreyip duran ırmakların denize dokunduklarında ölmeleri gibi serin oldu herşey.Elinde uzun bir değenekle yürüdü Robinson yerin üstüne basa basa. Sonsuz şaşkınlığını dindirecek birşey bulmak için bakınıyordu. Hafızası kesin bir sızıyla kamaşmış ve bütün varlığı kırılıp dökülmüştü. Yürüdü. Günlerin ortasından patikaların ortasında hayretten irkilip kalmış uzamların ortasından gecenin ortasından yürüyüp geçti kayıtsızdı...Bir gün yaşamın yeniden çimlenip yeşerdiğinin farkına vardı ellerinin arasındaki yüze bakarken....